Ο Στανόγεβιτς έδειξε ότι θέλει, αλλά πρέπει πια να δείξει ότι μπορεί!

Του Θοδωρή Τσούτσου

Ο Αλεξάνταρ Στανόγεβιτς έχασε χρόνο, φάνηκε πολύ περισσότερο αυτό στο φιλικό με τον Αγιαξ. Αλλά έχασε χρόνο πιστεύοντας σε κάτι που δεν ταίριαζε στον ΠΑΟΚ. Οχι δοκιμάζοντας. Το γεγονός ότι αυτό που πίστευε τόσο σύντομα αντιλήφθηκε ότι ήταν λάθος και πλέον δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα, το είδαμε κόντρα στην ολλανδική ομάδα, σημαίνει ότι έχει έρθει για να πετύχει και όχι να γεμίσει την ομάδα του με εμμονές. Οι οποίες σχεδόν πάντα δημιουργούν προβλήματα για το παρόν, αλλά και για το μέλλον, όταν πλέον εκείνος δεν θα είναι εδώ.

Ο προπονητής του ΠΑΟΚ όσα δοκίμασε σε αυτά τα τέσσερα φιλικά, κυρίως στα πρώτα τρία που είχε επιλέξει ένα σχηματισμό που δεν "περπατούσε", δεν τού ταίριαξαν. Αλλά εδώ που φτάσαμε τα υλικά δεν άλλαζαν. Οπότε, άλλαξε εκείνος μυαλά. Δεν το κάνουν πολλοί αυτό, δεν παραδέχονται και μάλιστα στο ξεκίνημά τους ότι πίστεψαν σε ένα λάθος. Ο Στανόγεβιτς το έκανε, ακόμη και αν γνωρίζει ότι μπορεί όταν θα βρει το σωστό αυτό να τον εκθέσει και αυτό είναι σημάδι θετικό για την προπονητική του συνέχεια. Αρα και για τη διαδρομή του στον ΠΑΟΚ.

Κάποτε ο Φερνάντο Σάντος πίστεψε ότι τα χαρακτηριστικά του Ελληνα ποδοσφαιριστή ταιριάζουν ώστε να παίζει 4-4-2. Ανέλαβε την Εθνική μας το 2010. Εχοντας περάσει ως προπονητής δύο φορές από την ΑΕΚ, μία από τον Παναθηναϊκό και μία από τον ΠΑΟΚ. Συνολικά, προτού γίνει ομοσπονδιακός προπονητής μας, είχε "διαβάσει" το ελληνικό ποδόσφαιρο για σχεδόν 6.5 χρόνια. Κι όμως, στην πρώτη - πρώτη συνέντευξή του ως προπονητής του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος είχε πει δημόσια ότι η δική του Εθνική ταιριάζει να παίζει και θα παίζει 4-4-2.

Οχι μόνο το είπε. Αλλά και το έκανε. Και μάλιστα σε μια ομάδα άκρως πετυχημένη με τον Οτο Ρεχάγκελ και με πάνω - κάτω τα ίδια πρόσωπα στο ξεκίνημα της δικής του εποχής. Μια τέτοια ομάδα, λοιπόν, "πείραξε". Για την ακρίβεια, τόλμησε να πειράξει. Στην πρεμιέρα των προκριματικών του Euro 2012, με την Γεωργία στο Καραϊσκάκη, η Εθνική παρουσιάστηκε με σχηματισμό 4-4-2. Το τελικό 1-1 ερμηνεύτηκε ως η απόδειξη για το πόσο δύσκολη θα ήταν η μετάβαση από τον Ρεχάγκελ στον Σάντος. Και πόσο δύσκολο θα ήταν ο Πορτογάλος να αποδειχθεί άξιος συνεχιστής. Δεν ήταν έτσι. Απλώς λίγοι το είχαν αντιληφθεί τότε, γιατί οι περισσότεροι είχαν πάει στο ΟΑΚΑ για τη συναυλία των U2. Ο Σάντος ασφαλώς και το αντιλήφθηκε. Το παραδέχτηκε, όχι με τα λόγια αλλά με τις πράξεις και το άλλαξε.

Εμείς οι υπόλοιποι, για το ποια θα είναι η Εθνική του Σάντος το αντιληφθήκαμε τέσσερις ημέρες μετά. Οταν πήγε στην Κροατία, έφυγε με το 0-0 και πήρε την υπόθεση πρόκριση στα δικά της χέρια. Εχοντας βέβαια αλλάξει το 4-4-2. Χωρίς εμμονή, χωρίς ψευτοεγωισμούς, χωρίς... "τα φορτώνω στους παίκτες και καθαρίζω". Το τι έκανε η Εθνική του - Πρωταθλητή Ευρώπης τώρα - Πορτογάλου είναι γνωστό. Πήγε στο Euro 2012 και πέρασε στην 8άδα, πήγε και στο Μουντιάλ 2014 και πέρασε στην 16άδα μένοντας ένα πέναλτι μακριά από τους οχτώ καλύτερους του κόσμου. Κι έχοντας μείνει δεν ξέρω κι εγώ πόσους μήνες αήττητη.

Είναι Σάντος ο Στανόγεβιτς; Φτου κακά σε όποιον το πει αυτό. Εχει πολλά χιλιόμετρα ακόμη να διανύσει για να μπει σε τέτοια διαδικασία σύγκρισης. Μακάρι να δτάσει και να ξεπεράσει τον Πορτογάλο, ακόμη περισσότερο, μακάρι από όσα θα πετύχει τα περισσότερα να τα κάνει εδώ στην Ελλάδα. Διότι θα σημαίνει ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο θα έχει κερδίσει ακόμη έναν τύπο που αφενός θα το έχει σεβαστεί όπως έκανε και κάνει ο Σάντος και αφετέρου θα το έχει διδάξει ποδόσφαιρο. Κανονικό ποδόσφαιρο.

Για την ώρα, όμως, αυτή η συζήτηση είναι μακριά από τον Στανόγεβιτς. Η αλλαγή συστήματος από την προετοιμασία, όπως και η εικόνα της ομάδας του, όχι απλά δεν τον κάνει Σάντος, αλλά δεν τον κάνει καν καλό προπονητή. Ή έστω ταιριαστό σε αυτό που θέλει ο ΠΑΟΚ. Αυτό θα κριθεί στην ώρα του και με τον τρόπο που πρέπει. Εχει κριθεί, όμως, το εξής. Οτι ο νέος προπονητής του ΠΑΟΚ βάζει την επιτυχία της ομάδας, άρα και του εαυτού του, εκεί που πρέπει. Χωρίς τη λογική, που πολύ συχνά έχουν οι ξένοι τεχνικοί που έρχονται στην Ελλάδα, ότι... "εγώ ξέρω καλύτερα" και η οποία πολύ συχνά τους οδηγεί σε υπεροπτικές αποφάσεις, συμπεριφορές και τελικά σε απαξίωση της ίδιας της δουλειάς που έχουν αναλάβει.

Διότι όταν δεν πιστεύεις το προϊόν για το οποίο επαγγελματικά εργάζεσαι και βάζεις τον εαυτό σου πάνω από αυτό, σημαίνει ότι δεν ήρθες για να δώσεις, παρά μόνο για να πάρεις. Και συνήθως άγαρμπα. Σημαίνει ότι δεν το σέβεσαι, δεν το υπερασπίζεσαι, δεν το αναβαθμίζεις. Μόνο το χρησιμοποιείς. Και αυτό, νομοτελειακά κάποια στιγμή σε "ξεβράζει". Ο Στανόγεβιτς, λοιπόν, δεν ήρθε να κάνει αυτό. Ανεξάρτητα αν θα πετύχει ή όχι, αν θα μείνει καιρό ή θα φύγει άρον - άρον, είναι φανερό από τον τρόπο που λειτουργεί ότι έχει έρθει για να βοηθήσει τον ΠΑΟΚ και ταυτόχρονα να βοηθήσει τον εαυτό του. Αυτή είναι η πρόθεσή του. Οι προθέσεις, όμως, δεν φέρνουν επιτυχίες. Τώρα πια θα πρέπει να αρχίσει να κρίνεται και η προπονητική του ικανότητα.